yggdrasill

Eğer hayatta bir şeyi gerçekten çok istiyorsak o şey için uğraşmamız gerektiğini bilmeliyiz. Yerimizde sayarak veyahut mucize olmasını bekleyerek hiçbir şey elde edemeyiz. Kendimize inancımızın tam olması gerekiyor çünkü kendimize inanmak, arzumuzun gerçekleşme ihtimalinin ilk adımı olarak nitelendirilir.  Bugünün güzel bir gün olmasını dile ve hayatta yaşayacağın yarınların birer birer kapılarını arala. Eskiden karamsar bir insandım, oysa karamsarlığın bana getirisinin negatif hal ve durumlar olduğunu bilmiyordum. Sonra durdum ve düşünmeye başladım oysa bir şeyi gerçekten çok istersek bunu başarabilecek oluşumuz her zaman başaramayacak oluşumuzdan  daha yüksek bir yerdedir. Artık bu hayatın bize hep yardımcı olduğunu biliyorum.  "Bir şeyi çok istersen alırsın" düşüncesini destekler nitelikte bir yazı olmaya gidiyor. Bir şeyi gerçekten çok istersek alır mıyız? Elbette hayatta inişlerimiz ve çıkışlarımız olacaktır, elbette büyük bir azimle çalışıp başarısız olacağımız duru...

  Bir şeyler için endişelendiğimizde ve bu endişemizin kaynağı her neyse bunun kötüye gideceğini ve bir çıkış yolu bulamayacağımızı düşünüyorsak kaygının tam ortasındayız demektir.  Kaygı, çoğu zaman bizi kendi öz benliğimizden koparıp strese, gerginliğe ve bunun yanında daha bir çok fiziksel ve duygusal sorunlara iter. Endişelendiğimiz zamanlar kalp ritmimizdeki değişim, tırnaklarımızı kemirmemiz, saçlarımızı istem dışı koparmamız vb. durumlar rol oynar.  Asla işin tıp tarafında olmamakla beraber tamamen bu nedenlerin geçici olabileceğinden bahsedeceğim. Çünkü bizi biz yapan olaylar karşısında takındığımız durumlardır. Eğer ki bir konuda zorlanıyorsak bu konunun çıkış yolu olarak bir çok teknik uygulayabiliriz. Bunlardan biri de bir kağıda neden kaygılandığımızı, kaygılandığımız zamanda kendimizde gözlemlediğimiz hal ve hareketleri, kaygımızın geçmesi için neler yapabileceğimizi yazmak olacaktır. Bu söylediklerimi uygularsak elbet bir çıkış yolu bulacağımıza inanıyorum. ...

  Hakikat ve gerçeği birbirine karıştırırız çoğu zaman. Aslında hakikati gerçek sanarız lakin hakikat doğruluktur, doğru olandır. Kendi doğruluğumuzu bulduğumuz zaman hakikate ermiş oluruz. Kendi öz benliğimizin en derinine indiğimiz zaman ise kendimize ulaşma çabamızın son bulduğunu ve varoluşumuzu tekrardan doğurduğumuzu biliriz. Her zaman öz benliğimize ulaşmak için çaba sarf etmememizde gereklidir. Genel olarak düşünüldüğünde benliğimizin içindeki benliğimizle kavuşmuş oluruz. Hayat bizi her zaman doğru yönlendirmez, bazen bizim onu yönlendirmemiz gerekir. yaşam ise adeta belirsizliktir ne zaman ölümü tadarsak işte o zaman yaşamı gerçek anlamda yaşamış oluruz. Hakikate tam da o zaman ulaşmış oluruz. Yeniden var oluruz ve asıl olan gerçekliğimizle yüzleşiriz.